historische, historische in casu architectuurhistorische en industrieel-archeologische waarde: De Rentfortmolen wordt sinds 1390 geciteerd. Het semi-gesloten complex van bakstenen gebouwen, met woon-en-molenhuis en stal in een L-vormige compositie langsheen een erf aan de Demer, aangevuld met een poortgebouw en een aanleunende dienstvleugel langsheen de rivier, dateert van omstreeks 1862, toen het complex, na een brand, werd heropgebouwd. Het huidige ensemble zou wel een oudere kern kunnen omvatten, daar de L-vorm reeds op de Ferrariskaart (1771 -1777) en het primitief kadaster (1840) wordt weergegeven. Het betreft een typisch gecombineerd complex met molen- en hoevefunctie, waarvan afgezien van het molenhuis, ook het woonhuis nog een typische rustieke onderverdeling vertoont, met een centrale schoorsteen en een onderkelderde opkamer.

De molen is functioneel ingeplant aan de Demer; het hinterland ondersteunt het gebouw in zijn functionaliteit, in zijn leefbaarheid en in zijn beeldbepalende waarde.