in casu architectuurhistorische waarde:
Neoklassiek bakstenen breedhuis van omstreeks 1850; dubbelhuis van vijf traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak; gedecapeerde façade met rechthoekige muuropeningen en hardstenen accenten, diamantkoppen en kroonlijst. Vroeg 20ste-eeuwse, achterwaartse uitbreiding door architect Lippens, op een smaller perceel, met dezelfde bouwhoogte, maar slechts twee bouwlagen, met een intern niveauverschil voor gevolg. Grondplan met dubbelhuisstructuur ; centrale hal met wederzijds belendende ruimten, op elke verdieping. Straatzijde met authentiek neoklassiek interieur: twee salons met schoorstenen en imposante stucwerkornamentiek; zolder met deuren in pilasterkasten met entablementbekroning en uitzonderlijk een ruitvormig bovenlicht. Koerzijde met vroeg 20ste-eeuwse eetkamer in sober neomaniëristisch houtsnijwerk.

Gebouw wordt reeds geciteerd in 1530 als eigendom van Jan van Hilst, alias Beckers. Toen reeds beschikte het over een achteruitgang aan de Lombaardstraat, waar mogelijks een middeleeuwse kern te situeren was, die onderdak verschafte aan een lommerd. Door de uitbreiding van het huis werd de zijde aan de Aldestraat echter belangrijker. Het huis werd verschillende keren verbouwd en in de 19de eeuw was het eigendom van lokale notabelen, waaronder architect Arthur Lippens, die het huis verbouwde.