in casu architectuurhistorische waarde:
De historisch geëvolueerde, L-vormige totaalconstellatie van het hoevecomplex is intact bewaard en bestaat uit een stal-woonhuis, een haaks op het woonhuis gelegen dwarsschuur, een losstaand bakhuis met aansluitende bergplaats/voederhok en een losstaand varkensstalletje. Het woonhuis met aangebouwde koe/paardenstal en de dwarsschuur zijn gaaf bewaarde vakwerkconstructies in gepikt stijl- en regelwerk met witgekalkte lemen vullingen onder zadeldaken met Vlaamse pannen. Authentieke, te bewaren elementen zijn onder meer de grotendeels nog aanwezige, traditionele indeling van het woonhuis (voorhuis - twee grote vertrekken met dubbele wandhaard), de karakteristieke indeling van de schuur met een centrale, dwars ten opzichte van de lengteas gesitueerde dorsvloer en de gave dakgebinten met telmerken. Het losstaande bakhuis is volledig in baksteenbouw opgetrokken onder een zadeldak met Vlaamse pannen en heeft een goed bewaarde oven. De bergplaats/voederhok in het verlengde van het bakhuis is een gaaf bewaarde vakwerkconstructie in gepikt stijl- en regelwerk met witgekalkte lemen vullingen onder een doorlopend zadeldak met Vlaamse pannen. Het losstaande, bakstenen varkensstalletje onder een zadeldak met mechanische pannen maakt net als het bakhuis integraal deel uit van de historische ontwikkeling van het complex. Langs de noordwestkant van het woonhuis is een oude waterput met betonnen bovenbouw bewaard.

De L-vormige vakwerkhoeve, Vandeweyerwinning genaamd, is een historisch gegroeid landbouwbedrijfje, dat zich ontwikkelde vanuit een vroeg 19de-eeuws (mogelijk laat 18de-eeuws) woonhuis, dat reeds ingetekend staat in de Atlas van de Buurtwegen en aanvankelijk vermoedelijk een soort daglonershuisje was. In de loop van de tweede helft van de 19de eeuw werd het woonhuis vergroot met enkele verdwenen componenten (vermoedelijk een stalletje tegen de zuidwestkant van het woonhuis en een losstaand bijgebouwtje). Vervolgens werd op het einde van de 19de-begin van de 20ste eeuw een tweede stal (een later tot paardenstal omgebouwde koestal) tegen de noordoostkant van het woonhuis aangebouwd. De dwarsschuur (met ingebouwde koestal) werd naar verluidt in 1919 aangekocht en in 1920 haaks ten opzichte van het woonhuis opgericht. Pas op de kadastrale mutatieschets van 1940 wordt de huidige configuratie van het hoevecomplex weergegeven, waarbij voor de eerste maal de haaks op het woonhuis gelegen dwarsschuur, het losstaande varkensstalletje en het vrijstaande bakhuis met bergplaats/voederhok opgetekend worden.

Het historisch geëvolueerde hoevecomplex in vakwerkbouw met bijhorend erf (met een relatief goed bewaarde structuur en oude erfbeplanting met onder meer restanten van windvangen, knotwilgen, wilgen, elzen- en hazelaarstruiken en gemengde hagen op de perceelsgrenzen, vier oude eiken op de zuidoostelijke perceelsgrens, enkele verspreide notelaars, de restanten van een boomgaard en een drinkpoel ten zuidoosten en een waterput ten noordwesten van het woonhuis) vormt een karakteristieke getuigenis van de traditionele, agrarische exploitatie in Vochtig Haspengouw.