in casu architectuurhistorische waarde:
Bakstenen zaalkerk en omringend kerkhof met vier 17de-eeuwse grafkruisen, het geheel opgetrokken op een terrein boven straatniveau. De kerk heeft een ingebouwde westtoren met naaldspits en een koor met halfronde sluiting. De façade heeft een middenrisaliet; de zijgevels omvatten rondboogvensters op doorlopende hardstenen lekdrempels. Mergelstenen pilasters en kroonlijst verlevendigen de paramenten. Bepleisterd interieur, met gekoppelde Ionische pilasters tegen de muren, onder een zwaar entablement dat een gedrukt tongewelf met gordelbogen inleidt. De kerk herbergt 19de-eeuwse meubelen, beeldhouwwerk en attributen, naast ouder materiaal, zoals een 18de-eeuws altaar in gemarmerd hout, gerecupereerd uit de Luikse Heilig-Kruiskerk, een barok tabernakel en een grafsteen van 1718.
Links tegen het koor is een sacristie gebouwd, rechts een oratorium. Het oratorium is op het kasteelgoed gefixeerd met een monumentaal geaccentueerde zijgevel, waartegen een risaliet is uitgewerkt, bekroond door een driehoekig fronton met een timpaan van mergelsteen, waarin een hardstenen wapensteen van Naveau de Marteau.

De Sint-Alfonskerk werd opgericht op de plaats van een oudere Sint-Annakapel, succursale van de kerk van Haren, gehucht waarmee Bommershoven één parochie vormde. Het gebouw wordt weergegeven op de Ferrariskaart en op het voorprimitief kadaster. In 1836 drong de Luikse bisschop van Bommel aan op de heropening van de kapel en op een uitbreiding, mede omdat hij ook de parochie van Haren naar Bommershoven wilde overbrengen. Provinciaal architect Leon Jaminé verklaarde de kapel bouwvallig, waardoor een nieuwe zaalkerk kon worden gebouwd. Het slooppuin van de kapel werd gerecupereerd in de nieuwbouw, die vanaf 1841 werd gerealiseerd. Naderhand voegde Bricteux een nieuwe torenspits aan het geheel toe.