De Rode Hoeve wordt reeds op de Ferrariskaart (1771-1777) afgebeeld als een gesloten geheel; de Buurtwegenatlas (1840) geeft een semi-gesloten gebouw weer, maar naderhand evolueerde het pand opnieuw naar de huidige gesloten toestand.

in casu architectuurhistorische waarde:
Het complex, gevormd door vier vleugels rond een rechthoekig gekasseid erf met mestvaalt, omvat een woonhuis in de rechtervleugel, dat concreet is terug te voeren tot de eerste helft van de 18de eeuw. Het betreft een dubbelhuis van twee bouwlagen op een verhoogde begane grond en onder wolfsdak, met een rechthoekige deur, waarvan het bovenlicht nog een metalen roedenverdeling heeft, in de verankerde erfgevel, alsook kruis- en/of kloosterkozijnen aan erf- en achterzijde. De overige gebouwen - straatvleugel met poort, duiventil, stal en wagenschob, linkervleugel met stallingen, achtervleugel met dwarsschuur en stallingen aanleunend bij het woonhuis - zijn verbouwd en/of toegevoegd in de 19de eeuw.