in casu architectuurhistorische waarde:
Woonhuis van een oorspronkelijk gesloten hoevecomplex. Het betreft een 18de-eeuws bakstenen gebouw van zes traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak met oorspronkelijk een steilere dakhelling; rechthoekige muuropeningen in een vlakke, kalkstenen omlijsting.
Links van het woonhuis een 19de-eeuwse inrijpoort die haaks aansluit op een monumentale schuur uit 1769 waarvan de helft afgebroken is.

De Romeinse heirbaan van Maastricht naar het noorden, op de linkeroever van de Maas, was tot de aanleg van de steenweg Maastricht-Maaseik, de enige verkeersweg over land naar het noorden. Ondanks de vele 19de- en 20ste-eeuwse ingrepen in de streek - aanleg van nieuwe wegen, de Zuid-Willemsvaart, de ontwikkeling van de oostrand van het Kempisch plateau tot zware industriezone, de ontwikkeling van nieuwe woonwijken - bleef het tracé van deze weg in het landschap behouden en groepeert de oudste bebouwing van de regio. De gebouwen zijn bovendien van belang, omdat ze getuigen van de thans verdwenen landbouwactiviteit in het gebied.