in casu tuinkunsthistorische waarde: ondanks zekere afkalving behield het park nog elementen die aan het vroege 19de-eeuwse (landschaps)park herinneren: in het oostelijk parkdeel een vijver die een gedeelte van de oude slotgracht - met oorspronkelijke gemetselde oevers - incorporeert, in de vijver een eiland, bereikbaar via een (door een nieuw exemplaar vervangen) brug, in het beboste noordelijk parkdeel een secundaire waterpartij, een wandelpad langsheen de noordelijke afbakening, en een ruïnevormige folly, gebouwd boven een ijskelder en op het hoogste punt van het domein gesitueerd.
Tot de oorspronkelijke 19de-eeuwse parkinfrastructuur behoort ook een ommuurde moestuin, op het zuidwestelijk deel van het terrein, in het verlengde van de vroegere kasteelboerderij en slechts toegankelijk vanaf de Hoogstraat, in het verlengde van de vroegere kasteelboerderij. In de tuin bleef een tegen de voormalige kasteelhoeve aanleunende serre bewaard.
Het domein behield ook de originele afbakening: langsheen voortuin aan de Hoog- en Mellenstraat bleef 19de-eeuws ijzeren hekwerk bewaard, de noordgrens behield afbakenende berm en baksteenmuur.

het kasteeldomein van Gorsleeuw heeft een goed geïllustreerde ontwikkelingsgeschiedenis. Het goed wordt al in 1744 door Saumery beschreven in Les Délices du pais de Liège; toen was het kasteel, in zijn toenmalige, vermoedelijk barokke uitzicht tot stand gekomen tussen 1647 en 1712, nog een typisch ensemble van opperhof met erekoer en daarop gefixeerd neerhof, slotgracht met eilandtuin en twee parterretuinen. Deze basis werd geleidelijk getransformeerd tot de huidige toestand. In de eerste helft van de 19de eeuw vonden beslissende transformaties plaats, in neoklassieke zin, waarbij een gedeelte van het kasteel werd aangepast, de kasteelhoeve verder van het kasteel werd verschoven en uitgerust met een moestuin, de slotgracht gedeeltelijk werd gedempt en gedeeltelijk vijver werd en de rest van het domein tot lusttuin en landschapspark evolueerde. Het is min of meer onder deze vorm dat het kasteel bewaard is gebleven.

het domein is een sterke aanwezigheid in het dorp gebleven, centraal gepositioneerd, vanaf verschillende hoeken te benaderen en van een bijzondere esthetische kwaliteit, zeker wanneer de gave samenhang met andere dorpscomponenten als het tegenoverliggende kerksite, met aansluitend bakhuis en rijschool in aanmerking worden genomen. De beeldbepalende waarde van het goed is dan ook uitgesproken.