Vermeld sinds 1146 en rond 1778 volledig nieuw opgetrokken door de Benedictijnenabdij van Vlierbeek die er reeds vóór 1156 over het tiendenrecht beschikte vormt de Sint-Joriskerk vanuit architectuurhistorisch oogpunt een gaaf en representatief voorbeeld van een qua omvang bescheiden en overwegend in baksteen opgetrokken homogeen classicistische plattelandskerk: een evenwichtig geproportioneerd, vrij compact volume bestaande uit een ingebouwde westtoren, een onder één zadeldak gevat éénbeukig schip en een smaller rechthoekig koor met aanleunende sacristie, het geheel gearticuleerd door de typische afschuiningen ter hoogte van de overgang van de verschillende, door hoekkettingen belijnde bouwonderdelen.
Bijzonder karakteristiek is tevens de strak-symmetrische gevelgeleding met grote rondboogvensters in vlakke Gobertange omlijsting waarbij de westingang wordt gemarkeerd door een sobere, in een rechthoekige omlijsting ingeschreven korfboogdeur.
De authenticiteit van deze kerksite wordt nog onderstreept door het bewaarde deels met Gobertange, deels met baksteen ommuurde kerkhof met zijn door hekkens en pijlers geprononceerde westingang en een tiental beeldbepalende en lokaalhistorisch belangrijke graftekens.

Het monochroom witgeschilderde interieur met originele natuurstenen vloer en een gestucte vlakke zoldering op een brede koof met classicistische profilering wordt gestoffeerd met een rijk, overwegend 17de- en 18de-eeuws meubilair, waaronder het beschermd orgel van Adriaan Rochet uit Nijvel, drie 18de-eeuwse portiekaltaren, een eveneens 18de-eeuws koorgestoelte, een 17de-eeuwse preekstoel en biechtstoel en diverse schilderijen.