Het Manshovenhof, behorend tot het oude Loonse leen Manshoven (vermeld sinds de 14de eeuw), omvat bouwsporen die het gebouw in kern zeker terugvoeren tot de 17de eeuw. Het is een typisch Haspengouwse vierkantshoeve, op de Ferrariskaart nog als semi-gesloten weergegeven, die in fasen tot de huidige gesloten toestand is uitgegroeid.
In het bakstenen complex zijn de sporen van minstens drie bouwfasen te onderscheiden: de door een tweede bouwlaag volumetrisch geprononceerde combinatie van woon- en poorthuis die de rechterhoek aan straatzijde uitmaakt, omvat in stilistisch opzicht overduidelijk laat-17de- tot vroeg-18de-eeuwse sporen onder de vorm van bol- en kruiskozijnen; 18de-eeuwse sporen bleven bewaard in de voorste stalvleugel, hoewel slechts onder de vorm van getoogde deuren in een waarschijnlijk gerecupereerde kalkstenen omlijsting; de linker- en achtervleugel, respectievelijk uitgerust als dwarsschuur en stallingen, zijn volledig 19de-eeuwse constructies.
De hoeve bleef herkenbaar in zijn oorspronkelijke functionaliteit, waartoe in een niet geringe mate ook de oorspronkelijke context bijdraagt. Omhaagde tuin-, weiland- en boomgaardpercelen, doorsneden door de ter hoogte van de bebouwing nog gedeeltelijk gekasseide toegangsdreven stralen daarbij niet alleen een grote authenticiteit uit, maar dragen ook bij tot de hoge esthetische waarde van het geheel.