in casu architectuurhistorische waarde:
Als één geheel geconcipieerd neoclassicistisch ensemble uit 1836, bestaand uit een ruime herenwoning met koetshuis (1879) en drie meer bescheiden rijwoningen met achterhuis. De tweelagige en elf traveeën tellende bepleisterde lijstgevel wordt getypeerd door de ritmiek van de naar boven toe verjongende vensters -in de herenwoning gevat in een verdiept aangebrachte omlijsting- en de horizontaliteit. De lijstgevel wordt nog beklemtoond door de zwarte plint, de Franse voegen in de pleisterlaag, de uitspringende hardstenen onderdorpels en de kwartronde kroonlijst met geprofileerde bakgoot. De poorttravee van het grote herenhuis vormt een verticaal accent, en is voorzien van een rechthoekige koetspoort, bekroond door een bovenlicht voorzien van geajoureerd metaal en gevat in een hardstenen omlijsting van penanten. Die laatste zijn gevormd door diamantkoppen, waarboven voluutconsoles die een balkon ondersteunen. Het heeft een neorenaissance balkonbalustrade met arabesken en medaillons waarin bustes zijn aangebracht.
In het herenhuis is het interieur gaaf bewaard en overwegend neoclassicistisch, met marmeren schouwen, houten vloeren, stucwerk en fraaie Engelse trap onder een bovenlicht. De keuken met faïencewerk en cementtegels is uitgewerkt in art-nouveaustijl. Het bij de herenwoning horend neoclassicistisch koetshuis uit 1879 wordt gekenmerkt door een pseudo-arcade van twee grote rondbogen waartussen drie kleinere.
Door de gaafheid van het geheel en de afwerking van het interieur van de herenwoning in het bijzonder heeft het door zijn gevelbreedte sterk beeldbepalend 19de-eeuws ensemble een uitermate exemplarische en representatieve waarde.