Als voormalige afhankelijkheid van de norbertijnerabdij van Grimbergen vormt de Sint-Martinuskerk de materiële getuige van een van de oudste en belangrijkste parochies van de streek, die, gesticht circa 1280, tijdens het ancien régime naast een gedeelte van Londerzeel, ook Kapelle-op-den-Bos en het gehucht Haasdonk te Zemst bestreek.

historische, in casu architectuurhistorische waarde: gebouwd in 1836 door de toen sterk gewaardeerde "Metser" Jozef Caluwaers vormt de Sint-Martinuskerk een gaaf bewaard voorbeeld van een bescheiden, neoclassicistische plattelandskerk in de vorm van een bakstenen zaalkerk met rechthoekig koor, noord- en zijkapel, sacristie en een ingebouwde laatgotische natuurstenen westtoren (1539). Dit eenvoudig, goed geproportioneerd volume met karakteristieke 'industriële' rondboogramen getuigt van een grote soberheid waarbij de inwendige decoratie zich beperkte tot de picturaal geaccentueerde bouwonderdelen zoals plint, kroonlijst, gordelbogen en consoles.

De Sint-Martinuskerk bezit een waardevol meubilair waaronder hoofd- en zijaltaren, biechtstoelen, preekstoel en lambrisering uit de tweede helft van de 17de en de eerste helft van de 18de eeuw.