Het Eisdense regiegebouw werd opgetrokken in 1948 en is het enige openbare gebouw dat door de mijnmaatschappij na de Tweede Wereldoorlog werd gebouwd. Het pand vertegenwoordigt de aanwezigheid van de mijnzetel in het dagelijkse leven in de cité. Het pand bleef gaaf bewaard en behield zijn authenticiteit.
Het regiegebouw maakt deel uit van een ensemble van openbare gebouwen rondom het kerkplein. De pleinwand waar het regiegebouw deel van uitmaakt werd nooit afgewerkt. Bijgevolg is het regiegebouw ook een getuige van een belangrijk historisch keerpunt: het uitbreken van de kolencrisis.

Het regiegebouw maakt deel uit van het van de mijnsite te Eisden. Het pand is een getuige van de vertegenwoordiging van de mijnzetel in de woonwijken van de mijn en van het industriële verleden van Eisden, dat aan de basis lag van het ontstaan van de tuinwijk.

Het regiegebouw vervulde binnen de gemeenschap in de cité een belangrijke rol. Het openbare leven in de cité werd vanuit de regiegebouwen gestuurd. Voor mijnwerkers en hun familie vormden de regiegebouwen het administratieve middelpunt van het leven in de cité. De technische dienst die ten dienste van de mijn de mijncités onderhield, was gehuisvest in de regiegebouwen. Het gebouw vervulde bijgevolg een belangrijke rol in het sociale leven in de cité.