De Sint-Willibrorduskapel van het Herent getuigt van de eeuwenlange devotie tot deze patroonheilige. Ook de verering tot het Heilig Kruis en Sint-Antonius abt zijn er reeds lang betuigd. De zogenaamde Theunisviering vindt er nog jaarlijks plaats.

Dit oudste bedehuis van Neerpelt gaat mogelijk terug op een stichting van de Heilige Willibrordus zelf. De primitieve kapel was een vierkante bouw met ten noorden een toegangsruimte met keienvloer. Het huidige bedehuis dateert in kern uit de vijftiende eeuw, althans het grootste deel van het koor, maar werd in 1909 en vooral in 1928 grondig verbouwd. In laatstgenoemd jaar werd het schip afgebroken, verbreed en naar het westen toe verlengd. Van 1952 tot 1961 fungeerde de kapel tijdelijk als parochiekerk voor het gehucht Herent. Sinds het begin van de jaren 1990 herbergt het bedehuis het heemkundig Museum Nederpeelt.

in casu architectuurhistorische waarde: De kapel bestaat uit een door een lager westportaal voorafgegaan, drie traveeën telend, éénbeukig schip van 1928 en een inspringend koor, in kern uit de vijftiende eeuw, dat in 1909 van een driezijdige sluiting en een zuidelijke, later verlengde sacristie werd voorzien. De zijgevels en de koorsluiting worden geritmeerd door versneden steunberen, waartussen rondbogige muuropeningen.