in casu architectuurhistorische waarde: Het wat achterin gesitueerde 'Hof van Raalbeek' vormt met haar hoog oprijzende landhuis annex boerenhuis (tweede helft 17de en 18de eeuw), de ruime vijfbeukige dwarsschuur met hardstenen rondboogpoort (eind 18de-begin 19de eeuw) en enkele kleinere bedrijfs- en dienstgebouwtjes (18de-en 20ste eeuw) geschikt als losse bestanddelen rond een gekasseid erf, een typologische opmerkelijk goed bewaard voorbeeld van een in oorsprong adellijk buitengoed. Het landhuis in traditionele bak- en zandsteenstijl is opgevat als een onderkelderd breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder leien zadeldak en is aan drie zijden ingekapseld door lagere aanbouwen. De vrijstaande westgevel wordt gekarakteriseerd door een centraal laadvenster met trapgeveltje en het gebruik van zandige kalksteen voor onder meer de speklagen, de hoek- en negblokomlijstingen van de voormalige kruisvensters en deuropeningen, het laadvensters en de steigergaten. De behouden dragende structuur van moer- en kinderbalken en genummerde eiken dakspanten, de bewaarde planindeling die verwijst naar een enkelhuisstructuur met traphal in de noordelijke travee geflaneerd door salons, alsook de vele interieurelementen zoals onder meer, vloeren, stucplafonds, een gestucte schouwboezem, houten schouwmantels, een kalkzandstenen haard en het binnenschrijnwerk, verlenen het gebouw een hoge authenticiteit-en ensemblewaarde. De grotendeels ommuurde pastorie van Linden werd in 1887 gerealiseerd naar ontwerp van provinciaal architect Louis Van Arenberg (1834-1888) in een sobere neogotische stijl die door haar vormgeving, verzorgde detaillering en materiaalgebruik enerzijds bijzonder exemplarisch is voor plattelandspastorieën uit het laatste kwart van de 19de eeuw, alsook binnen het oeuvre van de architect. De pastorie van twee bouwlagen met verhoogde begane grond wordt gekenmerkt door een spel van verspringende volumes onder zadel- en lessenaarsdak en een toren onder tentdak met opengewerkt portiek. Fraai gedetailleerde straatgevel met decoratief en constructief gebruik van blauwe hardsteen, een Brugse travee, een drielicht en pseudo klooster- en kruisvensters. De planindeling, dragende structuur en dakconstructie bleven intact bewaard, alsook vele elementen van de sobere interieuraankleding, onder meer vloeren, binnendeuren, trap, schouwmantels en plafonds met eenvoudig lijstwerk en kooflijsten.

Markante enclave binnen de dorpskern van Linden met hoge ensemblewaarde enerzijds gevormd door de 'oude' woning van de pastoor -in oorsprong opgetrokken als een 17de-eeuws 'buitengoed' door ridder Pieter van Raelbeeck en bestaande uit een landhuis met hoeve -en anderzijds de 'nieuwe' pastorie in 1887 gebouwd in de voormalige sier-en nutstuinen van het 'buitengoed'. Het 'Hof van Raalbeek' in traditionele bak- en zandsteenstijl klimt minstens op tot de tweede helft van de 17de eeuw en is het oudste woonhuis van Linden. Door het nagenoeg gaaf bewaarde interieur en de typologisch bijhorende hoeve is het Raalbeekhof bijzonder representatief voor de rijke wooncultuur in de 17de-en 18de eeuw en uniek in Vlaams-Brabant. De sobere neogotische pastorie is zowel typologisch als stilistisch een representatief voorbeeld van een pastoorshuis in landelijke context ontworpen door een provinciaal architect, een openbaar ambt dat in de 19de eeuw een sterke stempel drukte op het uitzicht van menig plattelandsgemeente en zo bijdroeg tot de ruime verspreiding van de neostijlen.