Beschrijving
De hoeve de Bellefroid met het omliggende perceel met twee knothaagbeuken is beschermd als monument.
Waarden
De hoeve van het verdwenen kasteel de Bellefroid is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
De hoeve vormt de kern van een kasteel, dat vanaf 1612 wordt vermeld en dat na verwoestingen in de 18de eeuw werd heropgebouwd door de familie de Bellefroid, waaraan een gedateerde wapensteen boven de inrijpoort, alsook een in de imposten en sluitsteen gedateerde staldeur nog steeds herinneren. Op de Ferrariskaart (1771-1778) wordt een semi-gesloten hoeve, waarvan elementen nog in het huidige complex vervat moeten zitten, letterlijk als château benoemd. Een later toegevoegde, luxueuzere kasteelvleugel, links naast het huidige complex, wordt voor het eerst weergegeven op het voorprimitief kadasterplan (1828), maar verdween bij een brand omstreeks 1917. De hekken van het kasteelpark bleven lange tijd bewaard, maar schijnen nu te zijn verwijderd. Het is zelfs mogelijk dat siervazen van de hekpijlers werden gerecupereerd in de omheining van het kasteel van Heurne. Het huidige complex omvat de typische hoeve-onderdelen (inrijpoort, stallingen, dubbele dwarsschuur, woonhuis en erf met mestvaalt), waarin afgezien van de reeds geciteerde, gedateerde onderdelen nog andere bouwsporen getuigen van de verschillende opeenvolgende bouwfasen van de 17de tot de 19de eeuw: gerecupereerde S-vormige muurankers, smeedijzeren krulankers, rechthoekige muuropeningen in al dan niet gerecupereerd, vlak kalkstenen lijstwerk, een muizentandfries met dropmotief. De dwarsschuur behield daarenboven een deel in fijnmazig stijl- en regelwerk als herinnering aan een vakwerkbouwfase. sociaal-culturele waarde
De gebouwen en hun schitterende kader vormen een esthetisch waardevol geheel, dat in ruimere zijn is geïntegreerd in een uniek uitgestrekt cultuurlandschap met historische kasteeldorpen (Bommershoven, Heks, Widooie) en domeingoederen (Ter Hove, Monnikenhof, Manshoven), alternerend met een schitterend semi-ruraal kader van akkers, weiland en bossen, de verschillende elementen onderling verbonden door oude wegtracés, dat als geheel qua structuur en verschijningsvorm vrijwel onaangetast bleef door moderne stedenbouwkundige ingrepen.