De woning is een voor Noordelijk Limburg en bij uitbreiding voor Vlaanderen zeldzaam en representatief voorbeeld van een burgerwoning die in de 19de eeuw door welstellende teuten werd opgericht. Ze werd in de tweede helft van de 19de eeuw opgetrokken en bewoond door leden van de teutenfamilie Ceelen. Bouwheer Mathys Ceelen was koopman en ook burgemeester van de gemeente, zijn zoon Joseph Ceelen, die het pand zou bewonen, was burgemeester en lid van de bestendige deputatie van Limburg.

in casu architectuurhistorische waarde: Teutenwoningen behoorden tot de top van wat op het vlak van de 19de-eeuwse burgerlijke bouwkunst in Noordelijk Limburg werd gerealiseerd, getuige zowel eigentijdse waarderingen als hedendaagse evaluaties. Ze bepaalden lange tijd het uitzicht van de regio. Sint-Huibrechts-Lille, door het grote aantal woningen van welstellende teuten wel eens als het 'eldorado van de teuterij' bestempeld, neemt daarenboven binnen de streek een bijzondere positie in.
Het verzorgd uitgewerkte en goed bewaarde exterieur, met in het bijzonder de typerende van Nederlandse stilistische invloeden getuigende stucwerkdetails in combinatie met baksteenbouw in de voorgevel, geven aan dit pand een gedistingeerde grandeur, opvallend binnen de dorpskern maar zeker ook ruimer opmerkelijk te noemen.

De burgerwoningen die de teuten in de 19de eeuw bouwden vormen de laatste belangwekkende materiële neerslag van de opbrengsten van de succesvolle teutenhandel, die gedurende meer dan drie eeuwen het economisch bestaan van Noord-Limburg beïnvloedde.
De woning illustreert twee voor de regio belangrijke sociaal culturele/economische fenomenen: enerzijds de welstand die door de teuten teruggebracht werd naar hun dorpen van herkomst, anderzijds de sociale opgang van de teutenfamilies zelf.