Het complex is te beschouwen als een typisch geheel, waarin de eigenlijke molenactiviteiten werden gecombineerd met een woon- en landbouwfunctie. De samenhang tussen bebouwing en omgeving - de beek werd rechtgetrokken in functie van de molen - maken de beeldbepalende waarde daarenboven uitgesproken.

historische en historische, in casu architectuurhistorische waarde: De Hoogmolen schijnt een oude stichting te zijn, waarnaar in bronnen al wordt verwezen vanaf de 16de eeuw; een brug en peerdermolen worden vermeld in de 17 de eeuw en de eerste concrete weergave van het gebouw dateert uit de 18de eeuw (Ferrariskaart, 1771-77). Het toenmalige monovolume, dwars op de Aabeek, bleef in kern bewaard onder de vorm van de versteende vakwerkstructuur van het bij het molenhuis aansluitende schuurvolume. Het huidige complex, waarbij het molenhuis en schuur zijn uitgebreid met een bakstenen woonhuis en stallingen in U-vormige constellatie rond een erf, open naar de beek, heeft grotendeels vorm gekregen in de 19de eeuw: muurankers linken het woonhuis aan het jaartal 1828; later werd ook het molenwerk vervangen en het bestaande volume werd aangepast aan het nieuwe geheel, dat een stilistische en functionele samenhang vertoont.