Het gebouw is opgetrokken op de plaats van de oude tiendenschuur van het Onze-Lieve-Vrouwekapittel. Een eerste schuur was vlak bij de stadswallen te situeren, op de hoek van de huidige Sint-Matemuswal en Vermeulenstraat, maar brandde af in 1489. Een nieuwe schuur werd een beetje verder opgetrokken, opnieuw aan de stadswallen, aan het uiteinde van het steegje in den zacke, ten noorden van de westwaartse bocht in de Hemelingenstraat. Het steegje werd louter gebruikt als doorgang naar de stadswallen. Tijdens de Hollandse oorlog fungeerde de nieuwe schuur als opslagplaats voor Franse voorraden en brandde in die hoedanigheid af in 1676. Nog in de 19de eeuw bezat Leonard-Jan Loverix een schuur op de plaats waar zich de historische tiendenschuur moet hebben bevonden, maar het is niet duidelijk of dit een restant was van een door het kapittel herbouwd exemplaar. De oude bouw leefde in elk geval nog toponymisch voort onder de naam thienschuur, waarmee het vroegere in den zacke en de latere de Tieckenstraat wel eens werden aangeduid. Sinds 1840 was het steegje immers een heuse toegangsweg geworden, aansluitend bij de nieuwe Bilzersteenweg. Loverix verschijnt als eigenaar in de primitieve kadastrale legger, en zijn weduwe Maria-Catharina-Henrica behield het in eigendom. In 1856 liet zij een gedeelte van het gebouw afbreken en in 1864 werd de rest gesloopt en het terrein verkocht aan baron MichelBalthazar- Napolis de Tiecken de Terhove. Deze breidde het terrein verder uit en liet in 1865 een vrijstaande stadsvilla optrekken, met losstaand bijgebouwen ommuurde tuin. De laatste telg van de de Tiecken ter Hoves overleed in 1874. Toen bleek notaris Gustaaf Neven eigenaar van het hoekhuis. Het pand, dat van dan af als notariswoning is blijven fungeren, werd nog verschillende malen verbouwd aan de straatzijde en de achterzijde, maar schijnt niet wezenlijk meer te zijn getransformeerd.

in casu architectuurhistorische waarde: Woning aan de Sint-Maternuswal met achterbouw langsheen de de Tieckenstraat. Alleenstaand, neobarok enkelhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder een gebogen leien mansardedak met tentdakbekroning, daterend van omstreeks 1865. De façade, met rechthoekige muuropeningen en een originele dubbele vleugeldeur in houtsnijwerk bestaat uit een kalkstenen gelijkvloers en een bakstenen verdieping. Een centrale risaliet wordt beklemtoond door een smeedijzeren balkon en een rondbogig fronton, centraal onderbroken door een groot dakvenster. De zijtraveeën zijn bekroond met oeil-de-boeufs. De gevel wordt afgelijnd met een entablement, sober versierd met saterkopjes, en een houten kroonlijst op modillons. Zij- en achtergevels zijn volledig in baksteen afgewerkt. De aanbouw langsheen de de Tieckenstraat werd gerealiseerd vanaf 1874 en omvat vroeg-20ste-eeuwse elementen in pseudo-vakwerkstijl. Langsheen de wal is vanaf de voorhof een bakstenen tuinmuur bewaard gebleven, die zich uitstrekt tot aan de directeurswoning van de voormalige jongensschool.