Het pand is een typisch 19de-eeuws schoolgebouw, geconstrueerd volgens de toendertijd gangbare onderwijskundige normen. Het werd opgetrokken in 1867 naar plannen van een onbekend architect en werd grondig verbouwd door architect M. Christiaens na een vernietigende brand in 1896.

in casu architectuurhistorische waarde: Schoolgebouw in sobere neoromaanse stijl. Het complex bestaat uit een representatief, H-vormig hoofdgebouw, en een privaat gedeelte, dat een directeurs- en conciërgewoning omvat. Het geheel omsluit een imposante voorhof. Gevels zijn quasi uniform voor zover het zichtbare gedeelten betreft. Het betreft bakstenen parementen met details in maaslandse kalksteen. Grote rondboogvensters in een symmetrische spreiding worden slechts onderbroken door een heftiger versierd middenrisaliet met het voorkomen van een kerkportaal. Het gebouw is gestructureerd rond een centrale vestibule met doorstromingsmogelijkheid naar alle verdiepingen en lokalen.
Aparte doorgangen zijn voorzien voor het personeel en voor de directeurswoning. Van het interieur zijn de bevloering van de vestibule, de staatsietrap en de vensters vermeldenswaardig.