De hoeve is in de Atlas der Buurtwegen (1844) als langgestrekt volume reeds primitief gekadastreerd. Omstreeks 1936 werd de basis gelegd van de huidige constellatie met een L-vormig hoofdvolume.

in casu architectuurhistorische waarde:
Traditionele, te bewaren elementen zijn de ordonnantie met de stak naast het woonhuis, het stijl- en regelwerk met deels lemen, deels bakstenen vullingen op bakstenen stoel, de zadeldaken en bekledingen met deels Vlaamse pannen. Het woongedeelte heeft een traditionele opbouw met twee vertrekken, van elkaar gescheiden door een wand met de centrale haard. Via een trap in de gang heeft men rechtstreeks toegang tot de zolder. De dienstgebouwtjes behielden hun oorspronkelijke interieur. De grote dwarsschuur is volledig opgebouwd in vakwerk met lemen vullingen.

De vakwerkkern van de hoeve getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten. De hoeve is tevens een belangrijke documentaire getuige van een lokale en volkse traditie.