in casu architectuurhistorische waarde: het complex, dat een poortgebouw met duiventil, een monumentaal woonhuis, stallingen, een dubbele dwarsschuur en buitenerfse dienstgebouwen met aansluitende moestuin omvat, strategisch ingeplant op een hoogte aan de rand van het dorp, heeft alle visuele karakteristieken van een belangrijke herenhoeve, met een opvallende residentiële kern en naar de buitenwereld gesloten dienstgebouwen omheen een erf. De omkadering van de bebouwing, een gekasseide oprijlaan en een door hekkens en hagen afgebakend park en moestuin, versterkt dit beeld en benadrukt ook de hiërarchie van de verschillende individuele gebouwen, die al volumetrisch en door het onderscheid tussen leien en pannen bedaking van ver blijkt.
De gebouwen behielden een belangrijke, stilistisch in de late 18de - tot vroege 19de eeuw te dateren kern van imposante baksteenvolumes, waarin korfboogpoorten in kalkstenen omlijsting, alsook rechthoekige deuren en vensters met vlakke kalkstenen omlijsting bewaard bleven. Het woonhuis zou een renaissanceschouw hebben behouden, wat zou kunnen wijzen op de recuperatie van een oudere structuur.

de Naveauwinning is een belangrijke historische vestiging: ter hoogte van de hoeve wordt reeds op de Ferrariskaart (1771-1777) een U-vormig complex weergegeven, waarvan de open rechterzijde bereikbaar was via een pad dat mogelijk met de huidige oprijlaan te associëren is. In de late 18de - tot vroege 19de eeuw werd het complex herbouwd, wat niet alleen blijkt uit de uitgebreide en schijnbaar zuidwaarts verplaatste structuur op het voorprimitief kadasterplan (1828), maar ook uit de toenmalige benaming van de omgeving als Achter de Nieuwe Winning. De hoeve had toen al min of meer zijn huidige structuur. De primitieve kadastrale legger geeft de familie Naveau aan als eigenaar, vanwaar ook de naam Naveauwinning. De familie, die veel eigendommen had in de streek, was tot voor kort nog eigenaar van het goed.