in casu architectuurhistorische waarde:
Traditionele elementen zijn het bewaarde stijl- en regelwerk van het woonhuis, met deels lemen en deels bakstenen vullingen op een bakstenen stoel, het zadeldak en de beschieting met Vlaamse pannen bij dit woonhuis, het zwarte kruis in het pannendak en het schijnbaar oorspronkelijke deurschrijnwerk.

Het thans semi-gesloten hoevetje is als langgestrekt monovolume reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1778) en als L-vormig complex in de Atlas van de Buurtwegen (1844).

De vakwerkkern van de hoeve getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten. De hoeve is tevens een belangrijke documentaire getuige van een lokale en volkse bouwtraditie.