Piepelpoel 23 draagt de duidelijke sporen van een bouwgeschiedenis die minstens reikt tot de 17de eeuw. Uit die tijd dateert een mergelstenen, tongewelfde kelder met driepasbogige nissen, die een ouder en smaller bouwvolume markeert. Ten laatste in de late 18de tot vroege 19de eeuw werd dit smalle gebouw geïntegreerd in een breedhuis, dat stilistisch nog herkenbaar is in de gelijkvloerse bouwlaag van de straatgevel, met rechthoekige muuropeningen in een vlakke kalkstenen omlijsting. Omstreeks 1875 werd het huis beslissend uitgebreid en verbouwd: uit die tijd dateren een nieuwe kelderruimte met bakstenen troggewelven, de hogere bouwlagen van de voorgevel, de achtergevel, een achterbouw, het binnenschrijnwerk en een gedeelte van het buitenschrijnwerk, en vermoedelijk ook een monumentaal schoorsteentje in een vertrek op de eerste verdieping. Interne niveauverschillen verraden dat de 19de-eeuwse constructie in sterke mate door een bestaand gebouw werd bepaald.

Het huis maakt in ruimere zin deel uit van een belangrijke sequentie van historische panden in de Mombersstraat, Piepelpoel, Ridderstraat en Predikherenstraat, die veelal een 18de- en 19de-eeuwse verschijningsvorm hebben, maar vaak op oudere wortels kunnen bogen. Het karakter van de wijk is doorheen de eeuwen amper aangetast.