De thans L-vormige hoeve is al aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1778), daar nog als een gesloten geheel. In de Atlas der Buurtwegen (1844) is ze primitief gekadastreerd.

in casu architectuurhistorische waarde:
Traditionele elementen met erfgoedwaarde zijn het stijl- en regelwerk met lemen en in mindere mate bakstenen vullingen op gecementeerde stoel, de zadeldaken grotendeels Vlaamse pannen, de aansluitende haag (voor een deel nog een oude aanplanting van gele kornoelje), de deur met oorspronkelijk houtwerk en bovenlicht met roedeverdeling (midden 19de eeuw), het grotendeels 19de-eeuws schrijnwerk van de vensters, alsook de behouden dubbelhuisstructuur.

De vakwerkkern van de hoeve getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten. De hoeve is tevens een belangrijke documentaire getuige van een lokale en volkse bouwtraditie.