De in de volksmond genaamde 'Vos Winning' wordt al aangeduid op de Ferrariskaart (circa 1771-77) als een gesloten complex, maar zou - naar verluidt - minstens teruggaan tot 1670. Getuige hiervan zijn onder meer de restanten van de mergelstenen funderingen in het hooghuis. De huidige ordonnantie van de hoeve, als bestaande uit losstaande componenten rond een rechthoekig erf, gaat minstens terug tot het begin van de 19de eeuw gezien het reeds als dusdanig afgebeeld staat in de Atlas van de Buurtwegen (circa 1840-1844). .

in casu architectuurhistorische waarde: Het hoevecomplex omvat een woonhuis met hooghuis/spijker ten noorden van het erf, een (dwars)schuur ten oosten van het erf en een vrij hoge stal ten westen van het erf; alle onder zadeldaken met Vlaamse pannen. Alle componenten hebben een bewaarde vakwerkstructuur met grotendeels versteende en gecementeerde vullingen. Op enkele sporadische plaatsen in het hooghuis en voornamelijk in de (dwars)schuur werd het oorspronkelijke leemwerk behouden. De authentieke indeling van het woonhuis werd reeds vroeger gewijzigd waarbij de centrale schouw behouden werd. Vermeldenswaardig is de onderkelderde opkamer in het hooghuis.

De vakwerkhoeve met losstaande componenten getuigt van de traditionele landbouwactiviteiten in het overgangsgebied tussen Kempen en Vochtig Haspengouw en vormt een uitdrukking van de eigenheid van de streek.