De vakwerkhoeve met losse bestanddelen aan het doodlopend einde van de Merlemontstraat, het binnenerf met bewaarde waterput en restanten van de mestvaalt, het erf ten zuiden van het woonhuis met moestuin en enkele hoogstamfruitbomen, alsook de restanten van de omgrachting, getuigen van een eeuwenlange agrarische activiteit en vormen een uitdrukking van de eigenheid van de streek.

in casu architectuurhistorische waarde: De totaalconstellatie van het hoevecomplex met losse bestanddelen, bestaande uit een L-vormige zuidvleugel (diep woonhuis en stallen), een noordvleugel (dwarsschuur - stallingen) met haaks stalletje en een ingevallen bakhuis ten westen van het rechthoekige erf, is intact bewaard. De noord- en zuidvleugel worden overdekt door zadeldaken met Vlaamse pannen en hebben een gaaf bewaarde vakwerkstructuur , waarvan de oorspronkelijke lemen vullingen een tiental jaren terug volledig versteend werden. Hierbij werden de muuropeningen lichtjes gewijzigd. De woonhuis-stal ordonnantie van de noordvleugel bleef behouden, alsook de authentieke indeling van het woonhuis met een onderkelderde opkamer. Enkele opmerkelijke, historische elementen zijn hier onder meer de gebeeldhouwde, naar verluidt verplaatste, schouwmantel met 16de-eeuwse wangen in de woonkamer, de oorspronkelijke ankerbalken met geprofileerde sloef, alsook de sporen van eertijds gebiljoend schrijnwerk in de vensteropeningen van de woonkamer. De dwarsschuur bevat nog de oorspronkelijke ankerbalkgebinten en is dringend aan instandhouding toe. Het bakhuis is een bakstenen, ingevallen constructie.

De zogenaamde hoeve Merlemont, ofwel het 'Hof van Merel', bestond reeds als leenhof ten tijde van de eerste vrijheren. De hoeve wordt al aangeduid op de Ferrariskaart (circa 1771-1777) als een omgracht, semi-gesloten complex, maar is veel ouder. Getuige hiervan zijn de laat 16de- / begin 17de-eeuwse ankerbalken met geprofileerde sloef, het eertijds gebiljoende schrijnwerk van de vensters en de gebeeldhouwde schouwmantel met 16de-eeuwse wangen in het woonhuis. De huidige constellatie van de hoeve, als bestaande uit losstaande componenten, gaat minstens terug tot het einde van de 18de eeuw. Een vroegere datering (1782) in de dakpannen van de dwarsschuur is thans verdwenen. Van de voormalige omgrachting, zoals weergegeven in de Atlas van de Buurtwegen (circa 1840-1844), is nog een arm bewaard in de zuidwestelijke hoek van het hoeveperceel.