De dwarsschuur in vakwerk wordt voor de eerste maal kadastraal geregistreerd in 1851 als onderdeel van een bestaand, eertijds omgracht, hoevecomplex dat reeds afgebeeld staat op de Ferrariskaart (circa 1771-1777) en als Groot Terherken bekend staat.

in casu architectuurhistorische waarde: De vakwerkschuur betreft een dwarsschuur van drie traveeën onder een zadeldak met Vlaamse pannen. De authentieke dakstructuur, die gedragen wordt door vier ankerbalkgebinten met nog waarneembare telmerken, is intact bewaard. De schuur is opgetrokken in stijl- en regelwerk met witgekalkte lemen vullingen en vitswerk (wilg) van het Haspengouwse type. De achtergevel en een gedeelte van de zijgevels zijn versteend.

De dwarsschuur behoort tot een historisch gegroeid hoevecomplex, Groot Terherken genaamd, en verwijst naar het eeuwenlange agrarische belang van het complex. Door de ligging in landschappelijk waardevol agrarisch gebied en het behoud van de oorspronkelijke functie wordt het agrarisch karakter extra benadrukt.