De hoeve is een historisch gegroeid complex, waarvan het hoofdvolume (schuur-woonhuis) in vakwerk al wordt weergegeven in de Atlas van de Buurtwegen (circa 1844). De vrijstaande varkensstal en het bakhuis worden ten laatste in 1932 aan de hoeve toegevoegd.

in casu architectuurhistorische waarde: Het betreft een hoevetje met losse bestanddelen geschikt rond een voorerf. De totaalconstellatie, bestaande uit een hoofdvolume (schuur-woonhuis) ten westen, een varkensstal ten noorden en een bakhuis ten zuiden van het voorerf, is intact bewaard. Het hoofdvolume behield de structurele elementen en indeling van het vakwerkgebouw. Belangrijke traditionele elementen zijn onder meer het overstekend zadeldak met Vlaamse pannen, de dakconstructie met ankerbalkgebinten en nog zichtbare telmerken, het oude schrijnwerk, alsook de behouden schuur-woonhuis constellatie en de karakteristieke indeling van het woonhuis met centrale haard. De voorgevel en rechter zijgevel bevatten nog de oude gewitte lemen vullingen, terwijl de vullingen in de achtergevel volledig uit bakstenen bestaan. De losstaande varkensstal en het bakhuis zijn volledige bakstenen constructies onder zadeldaken met Vlaamse pannen. Zeldzaam is de aanwezigheid van een bakoven.

De ordonnantie en diverse functies van de hoevecomponenten getuigen van de voormalige agrarische activiteiten.