in casu architectuurhistorische waarde:
Het huidige gebouw draagt bouwsporen die minstens terugvoeren tot de tweede helft van de 18de eeuw, waaruit volgende elementen op stilistische gronden schijnen te dateren: de voor- en achterdeur (met hang- en sluitwerk), de tweepanelige binnendeuren, de schoorstenen en stucdecoratie van de twee grote gelijkvloerse vertrekken links en rechts van de centrale gang, de opkamer en de slaapkamer boven de linkerzijbouw. De huidige structuur met zijdelingse bijgebouwen wordt duidelijk geregistreerd vanaf de Atlas der Buurtwegen (1840-1844), maar is mogelijk ouder. Het dwarse dienstgebouw dateert uit de tweede helft van de 19de eeuw. Het hoofdvolume werd vermoedelijk pas in de 19de eeuw versteend, kreeg toen ook het gros van het huidige vensterschrijnwerk (inclusief de bovenlichten van de voor- en achterdeur). Uit de late 19de eeuw tot vroege 20ste eeuw dateren de bevloering van centrale gang en bijgebouwen, de globale binnen afwerking van de zijgebouwen, enkele binnendeuren en vensters.

De geschiedenis van de zogenaamde Oude Pastorij van Paal, overigens een getuige van de verzelfstandiging van de parochie (eerste kwart 18de eeuw), begint in 1709, toen een oerversie van het gebouw werd opgetrokken in stijl- en regelwerk, die mogelijk de structuur van het huidige gebouw (met traditionele opkamer) heeft bepaald. Uit de begindagen dateert met stelligheid wel de omgrachting van het pastorij perceel, waarvan tot op heden sporen bewaard bleven.

De zogenaamde Oude Pastorij behield tot slot - alleszins in de zone die voorheen binnen de omgrachting viel - nog goed zijn onbebouwde kader van tuinen en weiland. Het geheel, strategisch ingeplant op een straathoek, is dan ook van een uitgesproken beeldbepalende waarde.