in casu architectuurhistorische waarde:
Het dubbelhuis is een eerder zeldzaam voorbeeld van een nog goed herkenbare, typische 18de-eeuwse site met latere aanpassingen in de 19de en 20ste eeuw, een uitgewerkte dorpswoning met aanhorigheden binnen een aanvankelijk landelijke gemeente in de Limburgse Zuiderkempen. Het gaat om één van de oudste woningen van Paal. De huidige structuur met zijdelingse bijgebouwen wordt duidelijk geregistreerd vanaf de Atlas der Buurtwegen (1840-1844), maar is ouder. Het dwarse dienstgebouw dateert uit de tweede helft van de 19de eeuw. De authenticiteit van het pand vertaalt zich in de diverse architectonische elementen van het exterieur (de volumetrie, de bedaking met relatief hoge dakhelling en aandaken, de opstand, de afwerking van de gevels en het schrijnwerk) en het interieur met zijn waardevolle elementen (trappen, binnendeuren, vloeren, schouwen en stucplafonds). De oorspronkelijke percelering is gedurende eeuwen ongewijzigd gebleven, mits kleine aanpassingen aan de rand en een andere indeling van de percelen. Dit gegeven onderstreept het feit dat het goed, zowel qua omvang als qua architecturale configuratie, doorheen de tijd zo goed als onveranderd tot ons is gekomen, hetgeen de waarde ervan aantoont. De woning behield tot slot - alleszins in de zone die voorheen binnen de omgrachting viel - nog goed zijn onbebouwde kader van tuin en weiland. Buiten de omgrachting komen zomereiken voor en een oude lindestoof. Het geheel, strategisch ingeplant op een straathoek en met vooraan een geschoren ligusterhaag, is dan ook uitgesproken beeldbepalend.