De bescherming als dorpsgezicht betreft de landelijke omgeving van het Goorbroekhof. Het historische woonhuis, stal en schuur zijn als monument beschermd en horen niet tot de afbakening van het dorpsgezicht.

Als basisbebouwing van het gelijknamige kleine gehucht wist Goorbroekhof zijn oorspronkelijke, geïsoleerde inplanting temidden bos en akkers grotendeels te bewaren.

Ten noordoosten van het dorpscentrum ligt het Goorbroekhof, genoemd naar het gelijknamige, sinds de 14de eeuw vermelde gehucht. De oudste voorstelling op de Ferrariskaart (circa 1775) toont een losse bebouwing van een vijftal kleine volumes, U-vormig rond een ruim erf geschaard. De toegang tot het erf bevond zich aan de zuidzijde, in de vorm van een haaks op de Wauwerdries ingeplante brede weg, een eeuw later op de Poppkaart (1860) geïdentificeerd als "chemin particulier". Momenteel ligt de toegang aan de westzijde. Een privé-weg leidt naar de huidige woning (1969) met schuur van de eigenaar met achterin gelegen het sinds ruim dertig jaar als berging geregistreerde Goorbroekhof. Een smeedijzeren poort tussen een bakstenen hekpijler en een lage muur markeert de toegang tot het gekasseide erf met links woonhuis en schuur, rechts een stalvleugel.