historische, in casu architectuurhistorische waarde: Deze voormalige norbertijnerpastorie vormt een stilistisch heterogeen ensemble in de vorm van een dubbelhuis in traditionele bak- en zandsteenstijl met zijtrapgevels (1639) dat in 1722-1725 achteraan werd uitgebreid met een classicistische aanbouw met licht getoogde vensteropeningen en een hardstenen deur met spiegelboogbeloop, druiplijst en sluitsteen. Het globale voorkomen tenslotte draagt de sporen van de historiserende restauratie uit 1896-1903 door de Brusselse architect J. L. Barbier.

Het interieur vertoont dezelfde, boeiende, historische gelaagdheid: eind 19de-eeuwse neorenaissance schouwen, met decoratief stucwerk versierde moerbalken uit 1639 en een kamer vol waterverfdoeken met landelijke taferelen uit de 18de eeuw evenals een kopie van het bekende Sint-Martinusschilderij van H. Van Dijck.

Het door pastoor Caudron (1889-1914) aangelegde, fraaie, met hekwerk omsloten park met merkwaardige Lourdesgrot en Calvarie getuigt van de alom verspreidde en nog steeds doorlevende Mariadevotie, ontstaan naar aanleiding van de verschijningen in Lourdes in 1858.