De Meylandtmolen is een voormalige watermolen op de Mangelbeek, gedateerd 1742 door middel van muurankers in de zuidwestelijke zijgevel.

Het gerestaureerd ijzerzandstenen gebouw telt vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen), met twee dakvensters op de noordwestelijke zijde en één op de zuidoostelijke zijde. De dakvensters hebben houten rondboogvensters en een tuitgevel met bakstenen vlechtingen, top- en schouderstukken.

De noordwestelijke gevel is opengewerkt met een houten kruiskozijn, een houten kloosterkozijn, en klein houten kozijn, alle aangebracht tijdens de restauratie (bouwnaden). Het witgekalkte, ijzerzandstenen rondboogdeurtje met afgeschuinde neg is ingeschreven in een rechte omlijsting met vlakke neuten en imposten, en een geprofileerde druiplijst.

De zuidoostelijke gevel is opengewerkt met gelijkaardige vensters, en heeft een eenvoudig witgekalkt rondboogdeurtje van ijzerzandsteen, met afgeschuinde neg. De zijpuntgevels hebben aandaken, bakstenen vlechtingen en schouderstukken.

De zuidwestelijke zijgevel vertoont een spoor van het asgat, en was opengewerkt met drie rechthoekige ijzerzandstenen venstertjes met afgeschuinde neg, welke bij de restauratie werden vergroot tot kloosterkozijnen. Het binnen- en buitenwerk is volledig verdwenen.

Het molenhuis is gebouwd in baksteen, op de noordoostelijke zijgevel na die in ijzerzandsteen, voorzien van een aandak met bakstenen vlechtingen, werd opgetrokken. De gevel is opengewerkt met een houten, rondboogvormig laadvenster en twee kleine, houten kozijntjes.

Bibliografie

De bescherming als monument betreft het molengebouw van de watermolen, zogenaamd Meylandtmolen.