De bescherming als monument omvat de gesloten hoeve Sint-Medardushof uit de 17-18de eeuw met oorsprong in de 13de eeuw. Het hof met omgeving is als dorpsgezicht beschermd.

Het beschermingsdossier motiveert de historische en artistieke waarde van het Sint-Medardushof als volgt: "Het Sint-Medardushof (als stichting teruggaande tot voor 1422) in zijn huidige vorm een grote gesloten uit de 17de-18de eeuw met imposante Brabantse schuur, aanpalend een poortgebouw, een boerenhuis met laat-18de-eeuws uitzicht, voorzien van steekboogramen, rechthoekige en bewaarde kruisramen in de achtergevel; bijgebouwen uit de 18de, 19de en 20ste eeuw."

Het Sint-Medardushof is een grote gesloten hoeve uit de 17-18de eeuw met oorsprong in de 13de eeuw.

De stichting van het Sint-Medardushof gaat terug tot voor 1422, de datum waarop voor het eerst uitdrukkelijk sprake is van de hoeve. Vermoedelijk in de loop van de 13de eeuw verwierf de Parkabdij gronden in Bertem, met waarschijnlijkheid ook een pachthof, die deze in leen hield van de benedictijnenabdij van Corbie bij Amiens. Meer dan waarschijnlijk betreft het hier het zogenaamde Sint-Medarduspachthof. In zijn huidige vorm gebouwd in de 17de – 18de eeuw. Het betreft een grote witte gesloten hoeve met imposante Brabantse schuur met arduinen poortomlijsting, aanpalend een poortgebouw met identieke poort voorzien van een arduinen omlijsting, met gevelniskapel, een boerenhuis met laat 18de-eeuws uitzicht van twee bouwlagen voorzien van steekboogramen met bepleisterde omlijsting, een rechthoekige deur en bewaarde kruisramen in de achtergevel. De bijgebouwen dateren uit de 18de-, 19de- en 20ste eeuw. De zuidwestervleugel is een recentere constructie en is minder goed geïntegreerd, juist als de geprefabriceerde stallen aan de zuidoostelijke stalvleugel.
De hoeve beheerst het beeld in de Blokkenstraat en was voor enkele jaren landelijk gelegen, op een licht glooiende helling van de Voervallei, die later ten zuiden van de hoeve werd doorsneden door het tracé van de snelweg.

Bibliografie