Dit merkwaardig gestructureerd ensemble ten zuidoosten van en direct aansluitend op de Romaanse Sint-Hilariuskerk en bestaande uit een pastorie met aangrenzende bakstenen muurstukken en een laatgotische poort verwijst qua typologie en configuratie naar de voormalige priorij van benedictijnen van de Sint-Nicasiusabdij van Reims, later opgevolgd door een kapittel van kanunniken, die van 1240 tot 1561 de parochie bedienden. Materieel vormt de 16de-eeuwse, laatgotische en fraai geprofileerde poort in Gobertange als onderdeel van het oorspronkelijke poortgebouw het enige tastbare relict van de in 1561 opgeheven priorij.
De huidige pastorie, een sober opgevat bakstenen dubbelhuis met twee bouwlagen onder zwak hellend zadeldak is het resultaat van een neoclassicistische verbouwing en uitbreiding uit 1875-1876 naar ontwerp van provinciaal architect Louis Van Arenbergh (1834-1888). Diverse bouwsporen verwijzen naar oudere, mogelijk tot de 16de eeuw opklimmende bouwfasen, ondermeer naar de door gevelankers 1648 gedateerde, primitieve pastorie in de vorm van een ondiep dubbelhuis in traditionele bak- en zandsteenstijl met hoge natuurstenen plint en kruisvensters met twee ontlastingsboogjes onder een decoratieve boog, gebouwd door pastoor F. Schandelijns van het Leuvense college van Godgeleerdheid, dat van 1570 tot 1797 instond voor het beheer van de parochie.