Te Mol-Wezel bevindt zich een bescheiden, maar vrij gaaf bewaard voorbeeld van een kleinschalig devotioneel complex, begonnen met de bouw van een nieuwe parochiale infrastructuur (Sint-Jozefskerk en pastorie) in 1904-1906, in het tweede kwart van de 20ste eeuw verder uitgebreid met een Lourdesgrot (1936) en een bidtuin (1945), het zogenaamde Sint-Jozefshofke. Dergelijke religieuze 'monumenten' zijn de materiële getuigen van een intense volksdevotie kenmerkend voor het katholieke réveil van rond de eeuwwisseling en het opflakkerende volksgeloof na de twee wereldoorlogen. De Lourdesgrot (1936) is een gaaf bewaard voorbeeld van een 'vrije copie' in klein formaat van de grot te Lourdes. In de bidtuin weerspiegelen de zeven kapellen elk een tafereel uit het leven van de patroonheilige Heilige Jozef als dank voor het overleven na de Tweede Wereldoorlog.

in casu stedenbouwkundige waarde: Evenals de fabrieksgebouwen en de gegroepeerde woonwijken in de nabije omgeving vervult dit geheel van bouwwerken een onbetwistbare ruimtelijke-structurerende functie binnen de morfologie van dit geïndustrialiseerde deel van het gehucht Mol-Wezel. Kerk en pastorie, grot en bidtuin maken deel uit van de parochiale infrastructuur die een historisch en architecturaal ensemble vormt, karakteristiek voor en beeldbepalend in het centrum van een woonwijk.