De bescherming als stadsgezicht betreft het Jezuïetenklooster met inbegrip van de kloostertuin en ijskelder.

De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) bracht een advies uit waarbij de historische en artistieke waarde van het stadsgezicht als volgt werd gemotiveerd: Van het voormalige klooster van de paters jezuïeten bleef naast de reeds beschermde kerk vooral de kloostertuin bewaard, evenals de in 1923 naar ontwerp van E. Careels nieuw opgetrokken gebouwen. De muren rondom de kloostertuin werden rond 1971-1972 gesloopt, en thans dient het geheel zich aan als een publiek park met prachtig uitzicht op de Sint-Gummaruskerk en de achterzijde van de jezuïetenkerk. Hoewel kan gesteld worden dat dit stadsgedeelte sinds de eeuwwisseling een zeer grondige gedaantewisseling heeft ondergaan door het dempen van de vesten en het slopen van de gasthuisberg, de Volmolen en de kloostermuren, blijven de bewaard gebleven gebouwen en de tuin van het klooster nog belangrijk genoeg als historische getuigen.