in casu architectuurhistorische waarde: Neoclassicistisch dubbelhuis van circa 1858-1859, waarvan de achterbouw circa 1920 werd gerenoveerd. Zowel de algemene uitwendige karakteristieken met name de verhoudingen, het gebruikte materiaal: baksteen, bepleistering en arduin, de toepassing van het imitatievoegwerk, de venstervormen en deuromlijsting, als de details: smeed- en houtwerk zijn kenmerkend voor deze periode en stijl. Ook in het interieur bleven verschillende zeer herkenbare elementen gaaf bewaard: het grondplan, de inrichting van gang en trapzaal, de trap zelf, verschillende binnendeuren, de schoorsteenmantel en het lijst- en stucwerk in het grote salon aan de straat. De latere ingrepen in functie van de omvorming tot rectorhuis onderscheiden zich duidelijk van de eerste bouwfase.