Mede dankzij hun goed bewaarde homogeniteit bezit dit ensemble van achttien arbeiderswoningen van circa 1900 een documentaire waarde betreffende de toenmalige arbeidershuisvesting: een groepswoningbouw, opgetrokken aan - oorspronkelijk - de rand van de stad en in de nabijheid van een industriële activiteit. De sobere baksteenarchitectuur zonder specifieke stijlkenmerken, de primitieve en eeuwenoude indeling weerspiegelen de lage wooncultuur van deze sociale klasse.

in casu architectuurhistorische waarde: Op basis van enkele architecturale kenmerken (bijvoorbeeld de uitwerking van de voorgevel, de muuropeningen, de hogere achtergevel, een bruikbare verdieping, ...) vertegenwoordigt deze reeks het type arbeiderswoning, gebouwd in de periode circa 1900 tot circa 1920.