in casu architectuurhistorische waarde: Kloostersite door de kapucijnen en enkele invloedrijke katholieke families uit de Baronie van Breda op het einde van de 17de eeuw gesticht als religieuze beschermpost naar aanleiding van de aanhoudende godsdienstvervolgingen na de scheiding der Nederlanden.
Kloostervleugels en kerk, opgerichtcirca 1730-1740 als een typisch voorbeeld van kapucijnenarchitectuur wat betreft plattegrond, gevel- en binnenarchitectuur. Het 18de-eeuwse concept werd gewijzigd door laat-19de-eeuwse verbouwingen en uitbreidingen.
De 20ste-eeuwse ingrepen hebben de particuliere soberheid en eenvoud, eigen aan de fransiscanerarchitectuur niet wezenlijk verstoord.
Zuidelijke kloostervleugel als meest authentieke bouwdeel met oudst bewaarde kloostercellen.
Schuur met ingebouwde bakoven waarvan 18de-eeuwse structuur en uitzicht grotendeels bewaard is. De herkenbare 18de-eeuwse aanleg van een beukendreef leidende naar een Calvarieberg, de moestuin en boomgaard en de werkplaatsen maken intrinsiek deel uit van de historische kloostersite.
De zogenaamde "Kapel van Onze-Lieve-Vrouw", opgericht door lokale weldoenster Petronella Bernagie op het einde van de 17de eeuw, als devotiekapel, typerend voor het historisch landelijk karakter van de Noorderkempen en als vrij gaaf bewaarde sobere wegkapel, opgetrokken in natuursteen en opklimmend tot circa 1693 met laatbarokke stijlkenmerken.