Oorspronkelijk leen van de heren van Opvelp, sinds 1515 vermeld als eigendom van de familie Everaerts, in opeenvolgende generaties meier en rentmeester van de dorpsheer, die er circa 1500 een hooghuis met dienstgebouwen liet optrekken, waarna het ruim 40 bunder groot landbouwcomplex in 1648 werd verkocht aan het Leuvense Jezuïetencollege, verantwoordelijk voor de ingrijpende verbouwingen van 1761. Na de afschaffing van de orde in 1773 kwam de hoeve achtereenvolgens in het bezit van de Leuvense professor Josse Leplat (1782) en de landbouwersfamilies Huens (1794) en Vranckx (circa 1918), waarna de exploitatie werd stopgezet in 1965.
Deze stilistisch heterogene, bak- en kalkstenen semi-gesloten vierkantshoeve, waarvan aanleg en algemeen voorkomen grotendeels teruggrijpt tot de verbouwing van 1761, illustreert aan de hand van diverse bouwsporen de evolutie van een begin 16de-eeuwse uitbating met vakwerkconstructies in los verband rond een erf gegroepeerd naar een versteende semi-gesloten vierkantshoeve in 1761, met als eigenaardigheid de aanwezigheid van twee langsschuren (1761 en 1886) verwijzend naar een tijdelijke opdeling van de hoeve.