in casu architectuurhistorische waarde: Het diocesaan seminarie/theologisch centrum (1968-1970) is een interessante en belangrijke realisatie binnen het oeuvre van ingenieur-architect Paul Felix (1913-1981), een toonaangevende figuur in het Belgische architectuurlandschap van na de Tweede Wereldoorlog. Het is één van zijn slechts vier projecten, gerealiseerd in de provincie Antwerpen. Vanuit een behoefte aan duidelijkheid en herkenbaarheid en de vraag naar een volledig open en transparante gemeenschap kwam de architect voor deze opdracht met breed programma tot opsplitsing in verschillende, vrijstaande bouwvolumes volgens hun onderscheiden functies. Het gaaf bewaarde gebouwencomplex bestaat uit klaar afgelijnde rondom een middenplein gegroepeerde paviljoenen waardoor een ruimtegevoel en zekere geborgenheid gecombineerd worden, waar er bij elke overgang tussen twee binnenhuisactiviteiten een contact met de natuur is en de gedecentraliseerde losse vormen de vrijheid van de gebruikers en hun activiteiten suggereren. Deze weloverwogen inplanting doet het geheel harmonieus aansluiten bij de omgeving, gekenmerkt door een parkgebied met villabouw. De moderne bouwstijl getuigt van een functionele en constructief verzorgde architectuur met een heldere geometrie en sober materiaalgebruik. De eenheid in architectuur en de ensemblewaarde van het geheel worden bereikt en versterkt door de systematische toepassing van een betonnen skeletbouw (gewapende zichtbeton) en prefab betonpanelen voor de gevelbekleding. Dit manifesteert zich het duidelijkst in de kapel waar de ruimte gecreëerd en geleed wordt door de draagstructuur van zware als op elkaar gestapelde betonbalken en afsluitende dunne wandvlakken die zonder elkaar te raken of minstens zonder enige vorm van overgang met elkaar worden gecombineerd. In de interieurs wordt veel belang gehecht aan de plaats en uitwerking van de trap, opgevat als een bouwlichaam waarrond een centrale ruimte ontstaat. De bescherming bevat tevens de in het dossier beschreven cultuurgoederen die er integrerend deel van uitmaken, inzonderheid de bijhorende uitrusting en de decoratieve elementen. Het op Scandinavische voorbeelden geïnspireerd meubilair uit de bouwperiode - deels door Felix voor het complex ontworpen - ligt volledig in de lijn van de architectuur en draagt aldus rechtstreeks bij tot de waarde van het gebouwencomplex.

De moderne bouwstijl, gekenmerkt door een structureel-constructieve aanpak overstijgt het louter utilitaire. De strakke aangehouden lijnvoering, de structurele eenvoud, het sobere materiaalgebruik, de detaillering in de afwerking, de organisatie en beleving van de binnenruimte, de lichtwerking en de esthetische vormgeving van de specifiek voor het complex ontworpen interieurelementen, bijpassend meubilair en kunstobjecten verlenen het geheel een artistieke meerwaarde.

Tot op heden behield de instelling binnen het bisdom Antwerpen een verstrekkende uitstraling als opleidings- en vormingscentrum en wil op meerdere vlakken een dienst zijn aan de diocesane gemeenschap, in het bijzonder op het vlak van christelijk vormingswerk en onderricht, bijscholing en navorming in diverse facetten van de theologie zowel voor leken als niet-leken. De bibliotheek van het centrum bevat een omvangrijke en belangrijke verzameling aan actuele werken met als zwaartepunt theologie en godsdienst.