Typologisch interessant complex, opgetrokken in baksteen met verwerking van zandhoudende kalksteen en samengesteld uit twee minstens tot de 17de eeuw opklimmende breedhuizen - meer bepaald een voor- en een achterhuis - die in het laatste kwart van de 18de eeuw door een dwarsvleugel met elkaar verbonden werden.
De belangrijke historische gelaagdheid is onder meer zichtbaar in het dakspant; de achter- en zijgevels in traditionele bak- en zandsteenstijl met negblokomlijstingen, muurankers en steigergaten; de ontpleisterde classicistische voorgevel, getypeerd door een hoge plint, platte bandomlijstingen rond de vensters en oplopende pilasters met verdiepte spiegels; het laat 18de-eeuws stucwerk op plafonds, moerbalken en muren; en de suite van salons met 19de-eeuwse schouwen en deuren.
Het pand is, als voormalige pastorie, in functie gerelateerd aan de Sint-Geertruikerk en als dusdanig een getuige van het kerkelijk verleden van Leuven. Bovendien is het sterk beeldbepalend door zijn ligging, en heeft het een belangrijke relictwaarde binnen de stedelijke context die gevormd wordt door de historische sites van de voormalige Sint-Geertruiabdij en het Klein Begijnhof.