Opgetrokken in 1926-1937 in opdracht van de Nationale Bank van België als nieuw Leuvens agentschap – een bankgebouw met dienstwoning en aansluitende ommuurde binnenkoer - volgens de plannen (1926-1937) van de Antwerpse architect Max Winders (1882-1982) vormt het Tafelrond een historisch en symbolisch sterk 'geladen' complex. Inplanting, concept, volume en neogotische vormgeving van het hoofdvolume verwijzen expliciet naar het historische Tafelrond – drie huurwoningen en vergaderlokalen voor schuttersgilden en rederijkers onder één dak - dat in opdracht van de stad in 1480-1487 door Matheus de Layens werd gebouwd in het kader van de ingrijpende, 15de eeuwse stadskernvernieuwing en dit als oostelijk sluitstuk van de nieuwe, pleinvormige aanleg van de Grote Markt.
De vervanging in 1829-1832 door een neoclassicistische, kleinsteedse cultuurtempel met fraaie concertzaal naar ontwerp van Charles Van der Straeten werd door de stad vrij snel als een disharmonieuze stijlbreuk beschouwd zodat de verwoesting in 1914 werd aangegrepen om het oude ideaal van een homogeen laatgotische, stedelijke kern te herscheppen.

Prestige van de stad en de imagozorg van de Nationale Bank vonden elkaar in een 'archeologische' reconstructie van het middeleeuwse Tafelrond: een volledig in witte natuursteen opgetrokken, drie bouwlagen en twaalf traveeën tellend, symmetrisch uitgewerkt rechthoekig volume met horizontaal en verticaal lijnenspel ontleend aan de typerende registerindeling en de ritmische opeenvolging van, op het gelijkvloers verdiepte, korfboogvensters en smalle beeldnissen. Het geheel is bekroond met een opengewerkte balustrade, arkelvormige hoektorens en pinakels. De nauwgezette en verzorgde detaillering die zich ook inwendig manifesteert bij de eveneens in neogotische stijl aangeklede representatieve ruimten alsook de verzoening van een middeleeuws concept met de specifieke 'moderne' functie van een bankgebouw waarbij de als een laatgotische woning opgevatte dienstwoning met flankerende renaissancistische erkertoren naadloos aansluit bij de bebouwing van de Tiensestraat pleiten voor het 'métier' van Winders en maken dat het Tafelrond tot zijn beste realisaties wordt gerekend. Als markant voorbeeld van wederopbouwarchitectuur, waarbij het herstel van de pleinwand en een kwaliteitsvolle reconstructie van het middeleeuws model het uitgangspunt vormden illustreert het Tafelrond bovendien op treffende wijze het sterk esthetisch georiënteerde, naoorlogse architecturaal en stedenbouwkundige denken.

De rijke en tezelfdertijd ingetoomde architectonische en sculpturale decoratie van Leuvens beeldhouwer Joseph Van Uytvanck en kunstsmid August Van Boeckel in combinatie met de naar figuren uit het bank- en financiewezen verwijzende, hiëratisch-tijdloze beelden van de Mechelse beeldhouwer Ernest Wijnants (1878-1964), algemeen beschouwd als één van de hoogtepunten uit zijn veelzijdig oeuvre, maken van het Tafelrond een unieke, naoorlogse laatgotische reconstructie waar voor het sculpturale decor, naar middeleeuws voorbeeld, beroep werd gedaan op getalenteerde vaklui en kunstenaars.