Ter vervanging van de te veraf gelegen oude, 17de-eeuwse pastorie in 1847 in het centrum opgetrokken nieuwe pastorie in de vorm van een zowel in- als uitwendig goed bewaard, neoclassicistisch dubbelhuis met schilddak met karakteristieke bepleisterde voorgevel met symmetrische opbouw en sobere afwerking.
Als één van de vroege realisaties van provinciaal architect Louis Spaak (1804-1893), in zijn tijd een vernieuwer, is de pastorie illustratief voor zijn gediversifieerd voornamelijk neoclassicistisch oeuvre, waarvan inmiddels reeds veel werd gesloopt.
De pastorietuin, een goed verzorgde, ruime en nog grotendeels ommuurde tuin vormt typologisch een geheel met de pastorie en vormt aldus een essentiële bijdrage tot haar intrinsieke waarde.