Beschrijving
De kloosterkerk Sint-Alfonsus, deel van de kloostersite van de paters redemptoristen te Leuven, is beschermd als monument.
Waarden
De Sint-Alfonsuskerk van de paters Redemptoristen is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
Met haar ranke campanile identiteits- en beeldbepalend voor het 'Nieuw Kwartier' aan de zuidelijke stadsrand vormt de Sint-Alfonsuskerk het enige, betekenisvolle en gaaf bewaarde relict van het inmiddels grotendeels gesloopte ofwel sterk verbouwde Redemptoristenklooster dat in 1924-28 te Leuven werd opgericht als opleidingshuis voor de ganse Belgische congregatie en tot recent een belangrijke pastorale rol vervulde in deze stadswijk vlakbij de Centrale Gevangenis. Bijkomend getuigt de kerk met haar relatief brede maar korte middenbeuk, haar smalle, tot circulatieruimten gereduceerde zijbeuken en het van overal goed zichtbare, door een ciborium bijkomend in evidentie gestelde altaar van de algemene liturgische vernieuwing die zich sinds het begin van de 20ste eeuw in West-Europa manifesteerde.
historische waarde
in casu architectuurhistorische waarde: in 1926 ontworpen door kanunnik en kunsthistoricus Raymond Lemaire (1878-1954) naar het model van een vroegchristelijke basilica vormt deze in baksteen en beton opgetrokken kloosterkerk één van de meest geslaagde en markantste realisaties van deze architect-restaurateur die een zowel moderne als stevig in de traditie verankerde religieuze kunst vooropstond en als hoogleraar en auteur van tal van naslagwerken een invloedrijke positie innam binnen de Belgische religieuze architectuur en de Liturgische Beweging in de eerste helft van de 20ste eeuw.Met haar zeldzaam concept vormt de Sint-Alfonsuskerk een uitzonderlijke en bijzonder gave illustratie van religieuze architectuur uit het interbellum: een vroegchristelijke, driebeukige basilica met vlakke cassettenzoldering, tribunes boven de zijbeuken, narthex en campanile -, modern materiaalgebruik, sobere aan historische voorbeelden appellerende maar origineel hertaalde vormgeving; en daarnaast haar opmerkelijk sacrale, haast mystieke, volledig in geel/grijstinten gestoffeerde, harmonieuze binnenruimte in zichtmetselwerk met decoratief geaccentueerde boog- en pilasterstelling, beschilderde betonnen cassettenzoldering, eenvoudige metalen ramen met roedenverdeling, art deco geïnspireerd meubilair waaronder het ongebruikelijke ciborium boven het hoofdaltaar.