De bescherming van verschillende delen van de Sint-Willibrorduskerk werd uitgebreid tot het volledige kerkgebouw.

De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) bracht een advies uit waarbij de historische en artistieke waarde van Sint-Willibrorduskerk, en meer bepaald de uitbreiding van de bescherming tot het volledige gebouw als volgt werd gemotiveerd: Typisch voorbeeld van een historisch gegroeide dorpskerk met verschillende bouwfasen en corresponderende stijlen: de oude kern in laatgotische stijl (koor en transept van 1486-1517), de latere uitbreidingen classicistisch (sacristie 1796, schip en zijbeuken 1823, toren 1850). Artistiek waardevol gebouw door de afwisseling van witstenen en bakstenen gevelwanden, de goede verhoudingen van de verschillende bouwonderdelen en de zuivere vormgeving. De inwendige vormgeving beantwoordt volledig aan de uitwendige. Waardevol meubilair. Belangrijk monument aan singel en invalsweg naar Antwerpen, ten eerste wegens het optisch effect, ten tweede als enige getuige van de bebouwing uit het ancien regime te Berchem die fel contrasteert met de recentere woonuitbreidingen buiten de E3 (vroegere fortengordel), ten derde omdat de kerk, samen met de pastorie en beschermde koperbeuk één logisch geheel vormt.