Vermeld sinds 1231 als afhankelijkheid van het feodaal hof van Edingen, na de Franse Revolutie een tijdlang eigendom van het Gasthuis van Bergen om nadien over te gaan in privé-bezit, behoort het hof van Leisbroeck tot de oudste hoeves van de streek. Typologisch illustreert het hof van Leisbroeck de evolutie van een volledig omwaterd hof met losse bestanddelen naar de huidige gesloten structuur met een vijverpartij als enig relict van de omgrachting.
Het overwegend 18de- en 19de-eeuwse bakstenen complex met woonhuis, stallen en langsschuur rond een rechthoekig erf gegroepeerd wordt gedomineerd door het typologisch markante woonhuis annex stalvleugel, daterend uit het derde kwart van de 18de eeuw. Opgevat als een klassiek bakstenen dubbelhuis met verhoogde begane grond en voorliggend bordes onderscheidt het zich van de gebruikelijke hoevewoning niet allen door de naar buiten gerichte façade, maar voornamelijk door de hoogte van de bouwlagen, de rijke detaillering van hardstenen omlijstingen en modillons en de als een volwaardig niveau uitgewerkte en met gestukte graatgewelven overkapte kelders waarmee het zich de allures van een weliswaar bescheiden, maar voornaam herenhuis aanmeet.