in casu architectuurhistorische waarde:
Grotendeels opgetrokken in 1702-1720 met aanpassingen uit het begin van de 19de eeuw vormt het hof te Reepingen met zijn rond een gekasseid erf gegroepeerde éénlaagse, zeven traveeën tellende woonhuis, grote en kleine stalvleugel en omvangrijke langsschuur als één van de oudste hoeves van de streek een goed bewaard en representatief voorbeeld van een grote, gesloten Pajottenlandse hoeve in een typerende baksteenarchitectuur uit het eerste kwart van de 18de eeuw gekenmerkt door een gebruik van overwegend Balegem voor de natuurstenen plint, hoekkettingen, kruisvensters en rondboogdeur en dit in combinatie met een zware, dubbele muizentandfries.

Ingeplant aan de dorpsrand, vlakbij een bron te midden van haar oorspronkelijk areaal vormt het hof te Reepingen, genoemd naar een Frankische nederzetting, een goed bewaard voorbeeld van een voormalige pachthoeve van de benedictinessenabdij van Vorst die in deze streek tijdens het ancien regime over vier grote hoeves en een aanzienlijk grondareaal beschikte. De onregelmatige gesloten vorm duidt op een gefaseerd versteningsproces. Aan de hand van archivalia kan haar ontstaansgeschiedenis en evolutie perfect worden gereconstrueerd wat deze hoeve met verweerde wapensteen van de abdis boven de schuurpoort een belangrijke documentaire waarde verleent.