in Sint-Pieters-Rode en Nieuwrode gaan de voormalige bezittingen van de Abdij van Park te Heverlee terug tot in de 12de eeuw. Het basispatroon van het landschap is sinds het kaartboek van de abdij uit 1665 nauwelijks gewijzigd. De huidige pastorie werd in 1690 gebouwd door abt Filip van Tuycom. Ze is gelegen in een ruime eilandtuin omgeven door een brede ringgracht. Een stenen brug - oorspronkelijk een ophaalbrug - en een poortgebouw uit 1694 geven toegang tot deze tuin. De gekasseide Pastoriedreef sluit hierop aan. Op de buitenoevers van de ringgracht staan geknotte zomereiken (Quercus robur) met stamomtrekken tot 2,80 meter, een kenmerkend element bij dergelijke tuinen. Een tweede historisch element is de Heilige Geestmolen langs de Winge te Nieuwrode, die ook reeds in 1665 vermeld werd. De Winge vormt hier de aloude grens tussen Sint-Pieters-Rode en Nieuwrode.

het gaat hier om een zeer representatief deel van de Hagelandse vallei: de Winge, Stuikbeek en Kleine Losting vloeien er nagenoeg evenwijdig van oost naar west in een zeer brede vallei die een relict is van een verdwenen hydrografisch netwerk. De benedenloop en bovenloop van de Winge zijn daarentegen zuid-noord georiënteerd.

de Wingevallei vormt hier een gaaf bewaard en gediversifieerd bosrijk beemdenlandschap met hoge natuurwaarde. De grotendeels gekasseide verbindingsweg tussen de Sint-Pieterskerk en de pastorie vormt een dominerend landschapselement. Het geheel vormt een typisch en gaaf bewaard voorbeeld van een 17de-eeuwse pastorie met de omgrachte tuin gebouwd door de abdij van Park. Door haar geïsoleerde ligging, op een eiland met brug en toegangspoort, gescheiden van de dorpskern, vormt de pastorie een beeldbepalend element op de Wingevallei. De Heilige Geestmolen, weliswaar ontdaan van zijn molenuitrustingen, is een goed voorbeeld van de destijds talrijk voorkomende watermolens in de Wingevallei en vormt een kenmerkend element in het beemdenlandschap.